Kuilvoer is een op natuurlijke wijze geconserveerde hoop groenvoer, dat bewaard wordt en op een later moment gebruikt kan worden om het vee te voeren. Verschillende groenten, waaronder gras en mais, lenen zich goed voor het maken van kuilvoer. Lees hier hoe het proces van het maken van dit geconserveerde veevoer in zijn werk gaat.
Kuilvoer vroeger
Van oorsprong werd in de zomer een grote kuil op de akker gegraven, waarin het met de hand gemaaide gras of de overgebleven groente(stengels) werden gegooid. Deze kuil werd dan afgedekt met aarde en met rust gelaten. In de winter werd ik de kuil weer geopend, was het groenvoer vaak goed bewaard gebleven, en vormde dan een belangrijke en broodnodige voedselbron voor koeien en ander vee.
Kuilvoer tegenwoordig
De meest gebruikelijke manier van kuilvoer maken is tegenwoordig het aanleggen van een grote langwerpige hoop. Deze hoop kan in een silo van betonblokken worden geschoven, maar kan ook gewoon op het land achtergelaten worden. Voordat het voer ingekuild wordt wordt de groene vegetatie eerst een aantal dagen in de zon gedroogd. Meestal laat de boer het één of twee dagen in de zon liggen, zodat er zoveel mogelijk voedingswaarde in het voer bewaard blijft. Als het groen op de kuilhoop geschoven is, wordt het afgedekt met zwaar landbouwplastic. Daarna wordt er een laag ballast aangebracht zoals grond of autobanden. Deze ballast zorgt ervoor dat het plastic op zijn plaats blijft, en dat er geen ruimte is voor lucht in de kuilhoop. Een andere manier om kuilvoer te bewaren is het maken van compacte balen, die op het land worden ontwikkeld met zwaar plastic. Het voordeel daarvan is dat deze balen makkelijker naar andere locaties vervoerd kunnen worden en verkocht kunnen worden.
Hoe wordt het groenvoer in een kuilhoop geconserveerd
Verse vegetatie bevat koolhydraten zoals suikers, de voedingsbron voor het vee. Als het gewas gewoon op het land zou blijven liggen, zouden bacteriën met behulp van zuurstof deze suikers omzetten in koolstofdioxide, waardoor de voedingswaarde van het gehele gewas verloren gaat op termijn. Omdat er in een goed aangelegde kuilhoop geen zuurstof aanwezig is, vindt er een ander proces plaats. Melkzuurbacteriën zetten de suikers dan om in melkzuur. Als de concentratie melkzuur hoog genoeg is, kan het groenvoer niet langer aangetast worden door andere bacteriesoorten die niet bestand zijn tegen de hoge zuurgraad. Een groot deel van de koolhydraten blijft zo bewaard voor het vee. Eigenlijk is dit hetzelfde proces waarmee wij zuurkool of augurken beschermen tegen vergaan. De resulterende massa is zuur, nogal smeuïg en niet een product dat je op je Ralph Lauren kinderkleding wilt krijgen.
De praktijk van het inkuilen
Het maken van kuilvoer is een natuurlijk en duurzaam proces. Maar het is niet bijzonder makkelijk: een boer heeft de juiste kennis en ervaring nodig om het inkuilproces te laten slagen. Onder andere de bemesting van het gewas en het weer heeft een grote invloed op het al dan niet succesvol zijn van het inkuilen. De meest gebruikte gewassen voor het proces zijn kuilgras en gehakselde snijmaïs, maar ook tarwe, klaver, gerst, peulvruchten en zonnebloemen worden gebruikt.