Een onderdeel van de veeteelt waar we niet snel aan denken is de viskwekerij. Nochtans is dat ook een vorm van teelt, die net als het kweken van runderen of het verbouwen van grond een impact heeft op het milieu en op de dieren. Maar die impact is veel minder gekend. Veel mensen zijn zich wel bewust van het probleem van overbevissing en industriële visvangst. Industriële vismethodes zijn vervuilend en zorgen voor onnodige bijvangst met hun gigantische netten, wat bij het kweken van vis en schaaldieren natuurlijk vermeden wordt. Maar is het daarom beter?

Dat is helaas niet het geval: ook viskwekerij is erg vervuilend. De zalmkwekerij bijvoorbeeld, één van de meest voorkomende viskweken, veroorzaakt allerlei problemen. Zalmen worden gekweekt in grote kooien die meestal rechtstreeks in zee of in een meer of rivier worden geplaatst, op een ondiep punt. Maar natuurlijk worden de zalmen, net zoals dat met industriële kippen gebeurt, geweldig samengepropt in de kooien. Daardoor kunnen ze niet goed ontwikkelen, maar lopen ze ook risico op wondes, parasieten en infecties; om dat tegen te gaan wordt dan weer antibioticum en chloor in het water gegooid, wat vreselijk vervuilend is.

Daarnaast is de hoge concentratie van zalmen op één plaats nefast voor de rest van de flora en fauna in het water. Onder de kooien komt zoveel faeces van de zalmen samen, dat de pH-balans verstoord raakt en de diversiteit vermindert. Tel daarbij de vuiligheid die in het water wordt gegooid om de zalmen “gezond” te houden, en je begrijpt dat industriële viskwekerij net zo min ideaal is.